Аляксандра Іосіфавна Шынкарэнка – адна з 33-х аўтараў з города Баранывічы, творы якіх ўвайшлі ў зборнік паэзіі і прозы “Крыніца дабрыні”.Аляксандра Іосіфавна Шынкарэнка нарадзілася 17 мая 1937 года ў весцы Ванелевічы Капыльскага раена Мінскай вобласці,
у сям’і чыгуначніка. З 1955 года пражывае ў горадзе Баранавічы. Працавала рэтушорам. Пасля заканчэння Брэсцкага педінстытута працавала старэйшай піянерважатай, метадыстам, настаўніцай пачатковых классаў, намеснікам дырэктара пачатковых класаў у сш №17. Узнагароджана нагрудным знакам “Выдатнік народнай асветы БССР”.
Зіма – свавольніца
Зіма–свавольніца, зіма,
Што ты вырабляеш?
Амаль кожны дзень сама
Распранута гуляеш.
Без справы лыжы і канькі.
Санкі ў моцнай скрусе.
Прайходзяць сумныя дзянькі
У роднай Беларусі.
Забылі дзеці ужо даўно
Што такое горка
Вакол чуецца адно:
Планшэтная гаворка.
Дзе не едуць,дзе не ідуць –
Да вушей праводка.
Вяртуальна ўжо жывуць.
Знаходка дык знаходка!
Як здароўе ўмацаваць?
Чуецца ў народзе.
Навучыць дзяцей гуляць
Болей на прыродзе.
Няспынная бабатуха
Ідзеш па вуліцы – гамонка.
Чуеш розныя навіны.
Распавядае хтосьці звонка.
Ці ж гэта ведаць мы павінны?
Вось у аўтобусе дзяўчына
Прыпынкаў дзесяць шчабятала,
Што знаёмы ей хлапчына
Ажаніўся, яна й не знала.
Перабрала усіх сябровак.
Не магла ніяк спыніцца.
Шмат у саперніцы абновак –
Нават карандаш-спадніца.
Траскатня – як у сарокі.
Перайшла ўжо на грошы.
Мужык сустрэўся невысокі.
Надта багаты і харошы.
Праўда, трохі стараваты,
Але цяпер гэта не дзіва.
Не ведала, што жанаты.
Казаў – звозіць на Мальдзівы.
Дзверы бразнулі, прыпынак.
Урэшце выбегла жанчына.
Ей і выхад не супынак.
Вось такая малайчына.
Тэлефон усе ж каля вуха.
Бягом бяжыць і ўсе лапоча.
Няспынная балбатуха.
А хто слухаць яе хоча!
Байка
Пакахаў стары бабер
Модніцу-бабрыху.
Познім вечарам у бор
Бегае паціху.
Бабка, як дамоў прыйдзе,
Моцна спіць, не чуе.
Ен з каханкаю ў вадзе
Новы дом майструе.
Вось і хатку збудаваў,
Новую запруду,
А ў жытло і не папаў –
Не пусціў прыблуда.
Нос старэчаму ўцер.
З хітраванкай ладзіць.
Дзверы бервяном падпёр.
Добра, хай не лазіць!
Дрэваў болей не грызе:
Бяззубы, хваравіты.
Да сям’і назад паўзе,
Як шчанюк пабіты.
З вадой каханне ўплыло.
Да жонкі прытуліўся,
Каб забыла, што было.
Ен жа памыліўся.
Сорамна падняць вачэй.
Прабачэння просіць,
Пільных позіркаў дзяцей
Болей не выносіць.
Не шукай такой бяды
У сталым веку лазіць
І не прыйдзецца тады
Надвор’е ў доме ладзіць.
Родная мова
Родная мова – яе кожнае слова
З малакоммацярынскім у сэрцаўвайшло.
Кожнае слова – падмурак, аснова
У людскім лексіконе патрэбу знайшло.
Не меркне яна і ніколі не знікне,
Як знічка ў небе начным не збяжыць.
Народ наш разумны, разважны ўнікне –
Пакуль жыве мова і ен будзе жыць.
Пасля італьянскай у свеце другая.
Мілагучнасці, трапнасці ей не займаць.
Хоць іншая есць, і зусім не благая –
А родную мову ўсе ж трэба знаць.
Запрашенне вясны
Блудзіць весенка, ўсе блудзць.
Ушчэнт жівое только пудзіць.
Палі засейваць ўжо трэба,
Зерне просіцца у глебу.
Прызнайся усе ж такі, дзе ходзіш,
Чаму так позна не прыходзіш?
Дні высаджваць надыйшлі
(Ужо усе тэрміны прайшлі)
Рассаду, што у гаршках марнуем,
Спагады ад тябе ня чуем.
Яшче пад коўдрай усе палі,
Нідзе не бачна той зямлі.
Прыходзь худшэй і не спрачайся
І прыгожа апранайся.
Каб зацвелі усе сады,
Паналіваліся плады,
Каб вока радавалі кветкі
Грэліся на сонцы дзеткі,
Грэліся на сонцы дзеткі,
Званчэй каб птушкі шчабяталі,
Ад холаду не замаўкалі.
Прыходзь же, весенка, прыходзь,
Ніколі болей так не шкодзь!
Гимн дачника
Дружно лопаты и тяпки оставим,
К башне помчимся на общий совет.
От садоводства начальства узнаем,
Сколько заплатим за воду и свет.
Строго оценим работу правленья,
Бурно обсудим, итог подведем.
Отчеты в порядке на удивленье,
Но недостатки все же найдем.
У кого-то порядка нет на участке,
А кто-то ворует воду и свет,
И документы все в беспорядке,
Такому товарищу места здесь нет!
Дальше обсудим часы вдохновенья,
Может, кто спляшет, кто-то споет.
Самые старшие вдруг на мгновенье
Даже забудут, сколько им лет!
Работа не волк, как говорится,
Не убежит она в лес никогда.
Дачная жизнь так не годится –
Отгулами радовать хоть иногда.
Выбравши новый правленья составчик
Всем пожелаем здоровья, побед.
А закрепить садоводства уставчик
Поможет веселенький дачный фуршет.
